Parczew (wcześniej: Parczów) należy do najstarszych miast Lubelszczyzny. Już w XIII w. istniała tu wieś królewska o charakterze obronnym, usytuowana na wschodnim brzegu rzeki Konotopy. Prawa miejskie magdeburskie otrzymał Parczew w 1401 r. z rąk Władysława II Jagiełły. Parczew (wcześniej: Parczów) należy do najstarszych miast Lubelszczyzny. Już w XIII w. istniała tu wieś, ulokowana na wschodnim brzegu rzeki Konotopy.
Parczew otrzymał prawa miejskie w 1401 r. z rąk Władysława II Jagiełły. Na przełomie średniowiecza i renesansu Parczew wraz z okolicą przeżywał rozkwit. Miejscowość miała wtedy strategiczne znaczenie dla komunikacji Wilna z Krakowem i stanowiła element szlaku jagiellońskiego. Przekładało się to szybki rozwój ekonomiczny i demograficzny miejscowości, położonej na pograniczu ziem Polski i Litwy. W XV w. i pierwszej połowie XVI w. miasto było ważnym ośrodkiem życia politycznego kraju. Parczew aż do drugiej połowy XVI w. bywał częstym miejscem zjazdów polsko-litewskich na które przybywali królowie z dynastii Jagiellonów. W 1564 r. Zygmunt II August zwołał tu sejm walny, podczas którego omawiano kwestie nieuchronnie zbliżającej się unii realnej Korony z Wielkim Księstwem, zrealizowanej pięć lat później na sejmie lubelskim. Parczew (wcześniej: Parczów) należy do najstarszych miast Lubelszczyzny. Już w XIII w. istniała tu wieś królewska o charakterze obronnym, usytuowana na wschodnim brzegu rzeki Konotopy. Prawa miejskie magdeburskie otrzymał Parczew w 1401 r. z rąk Władysława II Jagiełły. Legenda głosi, że jeleń w herbie wziął się od leśnego zwierzęcia, które wskazało Jagiellonom drogę w mroźną zimę.
Wraz z wygaśnięciem dynastii Jagiellonów polityczne znaczenie Parczewa zmalało, jednak do dziś widać spuściznę Jagiellonów w lokalnych wydarzeniach, nazwach ulic czy obiektów.
Parczew od zawsze był zamieszkiwany przez ludność zróżnicowaną pod względem etnicznym i wyznaniowym (liczne skupisko Żydów). W XIX w. Parczew był miasteczkiem zamieszkiwanym w ponad połowie przez Żydów, którzy trudnili się rzemiosłem oraz handlem. Było też tutaj sporo katolików oraz unitów, którzy znacznie częściej zajmowali się rolnictwem. W 1898 r. Parczew uzyskał dostęp do pociągów, dzięki linii kolejowej z Lublina do Łukowa. Przez większość okresu zaborów Parczew znajdował się w rosyjskiej strefie wpływów w ramach Królestwa Kongresowego.
Dawna Synagoga Źródło
Okres po otrzymaniu niepodległości może kojarzyć się głównie z walką partyzancką na terenie Lasów Parczewskich. W początkowym okresie drugiej wojny światowej miasto zostało zbombardowane, a 7 października 1939 r. do miasta wkroczył Wehrmacht. Niemcy utworzyli getto dla 7 tys. Żydów, zgładzonych w ogromnej większości w niemieckim nazistowskim obozie zagłady Treblinka. Podczas okupacji Parczew, a zwłaszcza okoliczne lasy stały się terenem aktywności polskiej partyzantki. Od 18 do 21 lipca 1944 trwały zacięte walki partyzantów z hitlerowcami, zakończone wyparciem wojsk niemieckich z pomocą nacierającej Armii Czerwonej.
Zachęcamy do poznania szerzej historii Parczewa w ramach wielu ścieżek tematycznych, o których można przeczytać w zakładce „Agroturystyka”.
Źródła:
https://sztetl.org.pl/pl/miejscowosci/p/272-parczew/96-historia-miejscowosci/67608-historia-miejscowosci
http://parczew.pl/p,113,herb-i-flaga-powiatu
https://parczew.com/index.php/dla-turystow/zabytki-i-atrakcje
https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Plik:Parczew_Poland_Synagogue_2006_1.jpg